Het coronavirus belooft een grote impact op de wereldeconomie. Maar ook op de individuele economie van de Nederlandse vakantiegangers en werkgevers. Duizenden vakantievierders zijn verplicht in quarantaine. Zij hebben niet gerekend op verlenging van hun vakantie, en hun werkgevers al helemaal niet.

De Nederlandse wet voorziet niet in dit soort overmachtsituaties. De werkgever zal zich allereerst beroepen op de hoofdregel dat geen loon wordt betaald als een werknemer niet werkt. Natuurlijk kennen we het fenomeen dat een werknemer die ziek wordt tijdens vakantie zich ziek meldt bij de werkgever, zodat de vakantiedagen gelden als ziektedagen. Daar is niets mis mee, want de recuperatiefunctie van vakantie is door de wetgever een groot goed bevonden en als je ziek bent, kun je niet recupereren.

Dat is anders als je wordt opgesloten in je hotel vanwege een dreigende besmetting. Dan ben je vooralsnog niet ziek en kan je werkgever zich op het standpunt stellen dat hij je geen loon betaalt. Dat is dubbele pech. Enerzijds zit je vast op een plek waar je bang bent voor besmetting en anderzijds zit je zonder inkomen omdat je niet op je werk terug bent. Angst en stress, dan valt er weinig te recupereren. Wie overigens de extra hotelkosten betaalt, lijkt primair de verantwoordelijkheid van de plaatselijke autoriteit die het hotel heeft gesloten.

Afwezigheid door een persoonlijke oorzaak komt in beginsel voor rekening van de werknemer, tenzij het (wettelijke gedefinieerde) calamiteiten zijn. Wat nu in geval van quarantaine? Je hebt zelf de vakantiebestemming gekozen, maar rekende hier natuurlijk niet op. Je werkgever net zo min. Dus voor wiens risico zijn de kosten? Hier is geen ‘schuldige’, maar kan aangeknoopt worden bij de redelijkheid en billijkheid. Vaak sluit de reisverzekering dergelijke calamiteiten uit. Voor de hand ligt een formele ziekmelding vanuit het buitenland bij de werkgever, want technisch is sprake van een (nog niet geopenbaarde) ziekte. De werkgever kan dit voorleggen aan zijn ziekteverzuimverzekering, waaruit dekking voor (een deel van) de loonkosten kan volgen. De werknemer heeft dan nog ‘slechts’ de psychische belasting ervan. Dit zal de arbo-arts waarschijnlijk voldoende grond vinden voor arbeidsongeschiktheid. Zo wordt de ziekmelding geformaliseerd en valt deze in beginsel onder de ziekteverzuimverzekering. Dit is een redelijke risicoverdeling.

Lukt dat niet, dan is een alternatief dat de werkgever de quarantainetijd gedeeltelijk aftrekt van het vakantietegoed en het loon gedeeltelijk doorbetaalt. Laat in elk geval de redelijkheid de boventoon voeren. Dat coronavirus brengt al stress genoeg.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in het Financiële Dagblad op 28 februari 2020.